Lieve Don Carmeliet,
Julia is thuis! Dat is altijd een feestje, maar nu helemaal. Ze kon één van de laatste vluchten op Málaga nemen (Ryanair, de rest vliegt niet meer) en werd om vier uur vanochtend door een behulpzame vriendin vanuit Stirling naar Edinburgh gebracht. Ik ben haar gaan afhalen, iets dat ons nogal wat kopbrekers bezorgde. Alleen essentiële autoritten zijn toegestaan (en we wisten niet zeker of iemand van de luchthaven afhalen daaronder valt) en je mag ook niet met meer dan een persoon in de auto. Dus had ik voor de zekerheid ook maar alle papieren mee: boardingpas van Julia, haar paspoort residentiekaart (alleen Spanjaarden en residenten mogen het land nog in). Onderweg kwam ik twee controleposten van de guardia civil tegen, en werd ik door één ervan tegengehouden. Dochter ophalen bleek een geldige reden, dus ik mocht door. De luchthaven was bijna volledig verlaten. Het is raar om op een knop van de automaat te drukken en direct daarna mijn vingers te ontsmetten. Bij elke handeling denk je: dit is belachelijk dramatisch, maar je doet het natuurlijk omdat je de statistieken kent. Oh, wat was ik blij toen ik Julia zag staan op die lege parking. Op de terugweg was de guardia weg. Gaan lunchen waarschijnlijk. Grapjes in de auto. Om die Aziatische man met mondmasker en ski-goggles voor haar in haar straat steeds harder van haar weg rende. Om haar reistenue (in andere tijden hadden ze haar sowieso uit de rij gepikt als mogelijke terroriste), om vanalles eigenlijk. Lachen van de zenuwen en de opluchting. Ik ben zóóó blij dat we samen zijn. Julia blijft nu voor een half jaar thuis. Wie had dat kunnen denken? Vanaf nu gedrieën in quarantaine. Ik leef erg mee met iedereen die deze tijd alleen moet doorbrengen in lockdown. Veel goede moed, licht en liefde vanuit de finca.
x Jakobien
Commentaires